René, je ben nu ruim een jaar raadslid. Waar is de liefde voor politiek begonnen?
Ik herinner me dat ik als klein jongetje al aan de radio zat gekluisterd om naar de debatten van Joop den Uyl met Dries van Agt en Hans Wiegel te luisteren. Binnenlandse en buitenlandse politiek, ik vond het allebei heel interessant.
Ik ben lid geworden van de ChristenUnie net nadat de partij werd opgericht in 2000. Ik vond het mooi dat kleine christelijke partijen samengingen. Ik had ook altijd wel een mening over de dingen die in de politiek gebeurden maar nooit zo’n behoefte om me er actief in te mengen. Dat is geleidelijk gegaan.
Ik heb in 2010 een paar verdiepingscursussen over de grondslag van de ChristenUnie gevolgd en dat smaakte eigenlijk wel naar meer. In 2011/2012 heb ik daarom deelgenomen aan de masterclass christelijk-sociaal denken van de ChristenUnie. Met verschillende politieke ‘kopstukken’ en vooraanstaande denkers uit de partij gingen we inhoudelijk in gesprek en aan de slag over de koers en de strategie van de ChristenUnie. We leerden ook praktisch hoe je bijvoorbeeld een debat voert of een opiniërend artikel schrijft. En om te ervaren hoe de actieve politiek functioneert, heb ik een dagje meegelopen in de Tweede Kamer, met Carola Schouten.
Ik vond dat zo leuk en interessant dat ik me meteen heb aangemeld voor de kieslijst hier in Houten. Na de gemeenteraadsverkiezingen in 2014 ben ik commissielid geworden. En toen Dick van Hoek eind 2016 afscheid nam van de Houtense politiek, ben ik hem opgevolgd als raadslid. Het is intensief, het vraagt veel tijd maar het is vooral geweldig leuk om te doen.
Wat zijn je politieke ambities?
Ik vind het fijn en belangrijk om iets te doen voor de samenleving waar ik zelf deel van uitmaak. Dat doe ik met hart en ziel. Maar ik moet niks, dat wil zeggen dat ik geen uitgestippeld pad voor me heb van een politieke carrière, waarin ik toewerk naar een volgende stap.
In die 3 jaar dat ik commissielid was, zat ik heel vaak als toehoorder op de publieke tribune bij de gemeenteraadsvergaderingen. Niet alle debatten waren even interessant om aan te horen, eerlijk gezegd. Maar ik zat daar wel met het besef hoe bijzonder het is dat we in Nederland in een vrij land leven, waar je een politieke partij kunt oprichten en daadwerkelijk kunt participeren in het bestuur van de samenleving. Je mag van mening verschillen, daar voer je dan in alle vrijheid het debat over en besluiten worden democratisch genomen. In verreweg de meeste landen is dat onmogelijk.
De kloof tussen burgers en politiek, is die er volgens jou?
Ik geloof niet dat burgers minder politiek betrokken zijn dan vroeger. Een verschil is wel dat burgers niet meer trouw lid zijn van een partij, maar hun keuze meer laten afhangen van het moment of van het onderwerp.
Bij de start van het nieuwe college in 2014 was het motto: Houten maken we samen. Dat is een mooi uitgangspunt maar ook wel spannend. Dan moet je opletten dat je betrokkenheid en participatie van inwoners ook serieus invulling geeft. En tegelijkertijd zit je er ook voor het algemeen belang.
Ik wil naar inwoners luisteren. En ook het eerlijke verhaal vertellen. Hoe meer ik dit doe, hoe meer ik me verdiep in gemeentelijke vraagstukken, hoe meer ik besef hoe belangrijk gemeentepolitiek is: het gaat om je directe leefomgeving!
Iedereen telt mee, zegt de ChristenUnie, kan dat eigenlijk wel?
Ja, dat kan. Iedereen is van waarde en wordt uitgenodigd om mee te doen en te participeren. Maar dat is niet hetzelfde als: iedereen koste wat kost erbij betrekken. We dwingen niemand. De ChristenUnie benadrukt ook altijd het belang van maatschappelijke verbanden zoals kerken, scholen, verenigingen, sportclubs enzovoorts.
Wij willen oog hebben voor mensen die buiten de boot vallen en niet in staat zijn om in alle opzichten voor zichzelf te zorgen. Daarom is een vangnet noodzakelijk. Overigens is dat niet altijd zo eenvoudig, vaak is er sprake is van een complexiteit aan problemen.
Hoe zit het met de kwetsbaren in Houten?
Neem het voorbeeld van het aantal mensen dat aangewezen is op een bijstandsuitkering. Dat zijn er in Houten ongeveer 450. Dat kun je op twee manieren benaderen. Je kunt zeggen: het is 1% van de Houtense bevolking, dat valt wel mee want het landelijk gemiddelde is veel hoger. Dus Houten doet het goed en dat kun je dan als feit presenteren. Maar, als je dat getal van 450 bekijkt vanuit het perspectief van 450 individuele Houtenaren die aangewezen zijn op het vangnet van de bijstand en daardoor kwetsbaar zijn voor risico’s van financiële aard met alle gevolgen van dien, dan weet je dat we niet achterover kunnen leunen. Dan is er nog genoeg te doen.
Hoe zou je jezelf omschrijven als politicus?
Hm, daar moet ik even over nadenken, hoor. Ik ben onafhankelijk. Ik wil me niet in een bepaald kamp laten trekken. Ik probeer dingen te relativeren en met wat humor te benaderen. Gewichtig doen past daar niet zo bij. Ik vind het fijn om in de raad samen te werken met iedereen van welke partij dan ook, maar met een scherp debat op de inhoud is niets mis, ik kan daar ook wel van genieten eerlijk gezegd. Zolang je altijd maar in het oog houdt dat die ander ook, net als jij, oprecht bezig is om het goede voor Houten te zoeken, maar toevallig over dit onderwerp nu net even een andere visie heeft.
Ik wil luisteren naar inwoners, weten wat hen beweegt, daar ook zoveel mogelijk rekening mee houden. Maar tegelijk wil ik ook een eigen visie houden en ontwikkelen. Als ChristenUnie staan we ergens voor, we hebben een visie over wat goed is voor Houten. En daarbij moet je zorgen dat je iedereen recht doet. Die tekst uit Micha 6 vind ik echt mooi: ik ben geroepen om recht te doen en trouw te zijn. Dat is iets anders dan iedereen zijn zin geven. Je hoeft niet voor ieder agendapunt van de raad eerst een referendum te houden. Als bestuur moet je ook gewoon besturen.
Dossierkennis is altijd een van de competenties die bij een politicus zou horen; hoe zit dat bij jou?
Ik vind dossierkennis absoluut belangrijk. Je moet gewoon weten waar het over gaat. Maar wel hand in hand met ‘de bewegingen eromheen’. Ik wil weten wat er eigenlijk leeft. Waarom zijn mensen boos? En vervolgens wil ik het geheel overzien. Even van een afstandje bekijken en mezelf afvragen: past dit bij een van onze speerpunten?
Wat zijn de uitdagingen tot 2022?
Het energievraagstuk, hoe gaan we zo snel mogelijk klimaatneutraal in onze energiebehoefte voorzien? En hoe duurzaam gaan we bouwen in Houten? Eigenlijk: onze leefomgeving zo breed mogelijk. Hoe zorgen we ervoor dat we niet alleen voor onszelf maar ook voor onze (klein)kinderen de plek waar we leven zo duurzaam mogelijk inrichten en gebruiken?
Stel, ChristenUnie Houten zit straks aan de onderhandeltafel. Welk punt ga jij dan absoluut uitonderhandelen?
Ik hou er niet van om op voorhand breekpunten aan te geven. Alles is bespreekbaar. Maar voor ons is het onderwerp duurzaamheid wel een speerpunt natuurlijk. Dus daar moet dan wel iets uitkomen waar we ons helemaal in herkennen.
